Biografia:
Yello to chyba najbardziej znany zespół ze szwajcarskim paszportem. Początkowo działał jako trio. Grupę założyli w 1979 roku Carlos Peron (efekty dźwiękowe), Boris Blank (kompozycje, instrumenty elektroniczne) i Dieter Meier (teksty, wokal). Peron i Blank spotkali się już w 1977 roku, ale przez dwa lata szukali odpowiedniego wokalisty. Ekscentryczny Meier spełniał ich oczekiwania. W styczniu 1979 roku Yello cieszyło się z pierwszego singla "I.T. Splash", a w październiku 1980 z debiutanckiego albumu "Solid Pleasure". Piosenka "Botisch" z tego krążka stała się sporym przebojem tanecznym w Europie i USA. Jednak tak naprawdę Yello stało się sławne dopiero po wydaniu albumu "Stella". Wcześniej, bo po nagraniu trzeciej płyty "You Gotta Say Yes To Another Excess" w 1983, z zespołu odszedł Carlos Peron i poświęcił się solowej karierze.
52-letni Blank i o 7 lat starszy od niego Meier nie ukrywają, że tworzą muzykę do tańca. W ciągu 25 lat istnienia Yello wypracowało swój niepowtarzalny, łatwo rozpoznawalny styl. Na każdej właściwie płycie są odwołania do muzyki latynoamerykańskiej, znakomite wstawki instrumentów dętych i charakterystyczne melodeklamacje Meiera. Obok utworów zdecydowanie tanecznych duet nagrywa spokojne ballady i muzykę ilustracyjną. Szwajcarzy często zapraszają do współpracy innych muzyków i wokalistów (m.in. Rush Winters, Shirley Bassey, Jade Davis czy Billy'ego MacKenzie).
Yello bardzo rzadko koncertuje. Ich występy na żywo można policzyć na palcach jednej ręki. Do tej pory pokazali się bowiem publiczności jedynie cztery razy. Po raz pierwszy zagrali, w 1983 roku, w klubie "Roxy" w Nowym Jorku dla trzech tysięcy osób. W 1985 roku w nowojorskim "Palladium" wykonali na żywo dwa utwory (4 września "She's Got A Gun", a 9 września "Santiago"). Po raz czwarty przy muzyce Yello (a dokładnie przy utworze "Resistor") bawili się na żywo uczestnicy imprezy "MayDay" w Dortmundzie w 1995 roku.
Członkowie Yello to dość ekscentryczni osobnicy. Meier jest synem bankiera, z wykształcenia prawnikiem. Lecz zamiast podążać ścieżką finansowo-prawniczej kariery, jeszcze w latach 60. oddał się hazardowi i sztuce. Pochłonęły go malarstwo i rzeźba. Zasłynął jako organizator ekstrawaganckich happeningów i autor filozoficznych bajek. Nakręcił też kilka filmów (jeden z nich, zatytułowany "Snowball" powstał we Wrocławiu, a główną rolę zagrał w nim Zbigniew Zamachowski) oraz teledysków (oprócz klipów Yello, także m.in. "Da Da Da" Trio i "Big In Japan" Alphaville). Poza tym piosenki Yello wielokrotnie wykorzystywane były w filmach (m.in. "Jingle Bells" w obrazie "The Santa Clause"). Meier początkowo traktował Yello tylko jako jeszcze jedną możliwość realizacji swoich artystycznych marzeń. Z kolei Boris Blank, tworzący całą muzykę zespołu, niejednokrotnie przyznawał na łamach prasy, że nie zna nut, a komponowanie traktuje jako bardzo dobrą zabawę. "W stosunku do całego instrumentarium jakim dysponuję, zachowuję się trochę jak dzieciak, który naciska guziki i patrzy, co z tego wyniknie" - mówi Blank.
Yello cieszy się dużym uznaniem wśród twórców nowoczesnej muzyki tanecznej. Efektem tego stała się płyta-hołd "Hands On Yello", na której umieszczono remiksy wykonane m.in. przez Carla Craiga, The Orb, Westbama, Moby'ego i Carla Coxa.
"Pierwszą muzyką, a zarazem i ostatnią wykonywaną na tej planecie będzie muzyka taneczna" - twierdzi Meier. Słuchając dokonań Yello (czy to ich największego przeboju "The Race" z 1988 roku, czy też ostatniej płyty "The Eye" sprzed roku), nie można się z tym stwierdzeniem nie zgodzić.
Linki:
Oficjalna strona Yello
http://home.tiscali.se/musicworld/yello.html
Skomentuj artykul na forum!:
|
