Biografia:
Jest 14 wrzesień 1959 roku. Miejscowość Kongsberg, leżąca 60 km od stolicy Norwegii, Oslo... To właśnie wtedy i tutaj rodzina państwa Harketów - nauczycielka ekonomii Henny, lekarz Reidar i ich 3-letni synek Gunvald - powiększa się: na świecie pojawia się bowiem malutki Morten... Trzy lata później rodzina wita następnego chłopca, Haakona, a po dwóch latach pojawia się jeszcze dziewczynka, Ingunn. Dopełnieniem rodziny jest Kjetil, urodzony w 1967 roku...
Przyszła gwiazda muzyki, Morten Harket, dorasta w Asker - najpierw w miejscowości Heggedal, dokąd jego rodzice przeprowadzają się, gdy chłopiec ma 5 lat, a następnie na wsi w Gunhella.
Morten jest dzieckiem niezwykle wrażliwym i po latach wspomina, że miewał w związku z tym różne nieprzyjemne przygody w szkole, związane z dokuczaniem, prześladowaniem, a nawet biciem. Chłopak nienawidzi szkoły, którą określa jako "piekło", jednakże jest w tych czasach coś, co dodaje mu otuchy: marzy, że kiedyś będzie silniejszy od wszystkich, że pewnego dnia stanie się międzynarodową gwiazdą. Jak sam twierdzi - nie było to coś, w co wierzył, lecz coś, o czym po prostu wiedział.
Oprócz wrażliwości, subtelności, mały Morten dysponuje wielkim talentem: w wieku zaledwie 4 lat, zaczyna pobierać lekcje gry na pianinie. Ten etap w jego życiu nie trwa jednak długo i dość prędko się kończy - trochę z powodu konfliktów z ówczesnym nauczycielem, ale także braku samodyscypliny.
W domu nasz bohater słucha jedynie muzyki poważnej i klasycznej. I tak żyje sobie w błogiej nieświadomości istnienia muzyki pop czy rocka - aż do 16-tego roku życia, kiedy to następuje coś, co właściwie kompletnie wywraca jego życie. Oto młody uczeń poznaje Uriah Heep, co - jak dziś wspomina - absolutnie go wtedy 'zmiażdżyło' i całkowicie zmieniło jego poglądy muzyczne... Harket odkrywa bowiem muzykę rockową. Muzykę, która wzbudza w nim ogromne zainteresowanie, fascynuje go oraz sprawia, iż sam zakłada zespół (Soldier Blue)...
Inne jego wczesne wpływy muzyczne to: Jimmy Hendrix, Deep Purple, Queen, The Doors, Johnny Cash, David Bowie i Peter Gabriel (dziś do tych wykonawców dodaje jeszcze Jeffa Buckley'a, Evę Cassidy i Coldplay).
Lata '70, a więc etap liceum, to dla Mortena lata miłości do muzyki bluesowej, przesiadywanie w muzycznych klubach w Oslo, ubieranie się w królującym wówczas stylu hippisowskim i... zdobycie ksywki 'Hakkespetta'. Jego przyjacielem i kompanem jest wówczas Arild Fetviet - to właśnie z nim (a także z bluesowym gitarzystą, Espenem Farstadem) Harket powołuje do życia zespół, Soldier Blue. Ciekawostką jest fakt, iż początkowo Morten gra w nim na basie - tak jest jednak tylko do momentu, kiedy to Arild dostaje olśnienia - w chwili, gdy do uszu jego dociera głos przyjaciela: fantastyczny, 5-oktawowy głos, którym się wprost zachwyca... Harket z miejsca i nieodwołalnie zostaje wokalistą.
Jest jednak jeszcze jedna, wielka fascynacja w życiu naszego bohatera, lecz na szczęście nigdy nie wygrała ona z muzyką...
Harketowie są praktykującą, głęboko wierzącą rodziną chrześcijańską, co nie pozostaje bez wpływu na ich drugiego syna. Chłopak równolegle z pasją muzyczną, dzieli zainteresowanie religią, w którą głęboko się angażuje. Podejmuje nawet studia na wydziale teologicznym, aczkolwiek ostatecznie rezygnuje z nich na rzecz muzyki. Miłość do tej właśnie pasji staje się priorytetowa...
W 1980 r. 21-letni Harket rozpoczyna roczną, obowiązkową służbę wojskową, żegnając się z długimi włosami i pewnie także z dzieciństwem...
Wczesna młodość Mortena to praca sanitariusza w szpitalu psychiatrycznym w Oslo...
W roku 1981 przyszły gwiazdor napotyka na swojej drodze Paul'a Waaktaar'a i Magne Furuholmen'a (odbywających wtedy próby ze swoim zespołem, Bridges). Głos Mortena przyciąga uwagę ówczesnych członków Bridges, którzy postanawiają uczynić go głównym wokalistą ich nowej grupy. Ale nie jest tak łatwo: Magne i Paul proszą młodzieńca o unikatowym głosie, aby do nich dołączył, lecz ten... odmawia im... Jednak szczęśliwie chłopaki spotykają się rok później i tym razem zyskują odpowiedź pozytywną. Jest rok 1983 - tak oto zaczyna się historia aha... Powstaje formacja, która stanie się jednym z najlepiej sprzedających się zespołów lat '80 wkrótce po tym, jak ich pierwszy, ogromny hit, "Take On Me", zawędruje na 1 miejsce list przebojów w wielu, wielu krajach, nawet - jako pierwsi w historii Norwegowie - w USA (!).Kolejne hity, ekstensywne trasy koncertowe umacniają pozycję a-ha jako wielkiej nazwy w przemyśle muzycznym. W czasach sławy i glorii tej piosenki, wokaliście grupy zdarza się udzielić nawet aż 60 (!) wywiadów dziennie. Mała ciekawostka: to właśnie Harketowi przypisuje się wprowadzenie mody na słynne, podarte, postrzępione jeansy...
Kariera aha kwitnie, a Morten angażuje się także w inne projekty.
Ma aspiracje filmowe - w 1987 roku dostaje ofertę zagrania czarnego charakteru w jednej z serii przygód James'a Bond'a, "W obliczu śmierci". Jednakże nasz ambitny muzyk propozycję odrzuca, uważając, iż producenci obrazu nie są zainteresowani jego umiejętnościami aktorskimi, lecz chcą go zaangażować jedynie przez wzgląd na jego ogromną wówczas popularność. Koniec końców, wraz z kolegami z zespołu aha, Harket bierze udział w oprawie muzycznej obrazu - wykonując piosenkę tytułową, promującą film: "The Living Daylights".
W roku 1988 Morten urzeczywistnia nareszcie swą chęć spróbowania sił w aktorstwie - przyjmuje rolę Christoffera w norweskim filmie dla dzieci, "Kamilla og tyven" ("Kamilla And The Thief"), by rok później - po dobrym przyjęciu obrazu - wystąpić jeszcze w jego drugiej części ("Kamilla og tyven II"). Prześliczna, norweskojęzyczna piosenka nagrana na ścieżkę dźwiękową przez Harketa wraz z towarzyszeniem chórku dziecięcego, nosi taki sam tytuł jak sam film.
Rok 1989 muzyk wita niezwykle ważnym wydarzeniem, wielką zmianą w życiu prywatnym - 11 lutego poślubia szwedzką modelkę, aktorkę i piosenkarkę, Camillę Malmquist.
Ten sam rok to także okres krótkotrwałej współpracy Harketa z Björn'em Eidsvĺgiem - panowie nagrywają wspólnie norweską pieśń folkową (autorstwa tego drugiego) i wydają ją na singlu pt. "Det er ennaa tid."
Zakończenie dekady 80's Morten przypieczętowuje wspaniałym i zaszczytnym wyróżnieniem - zyskuje tytuł "Europejski Głos Dekady" za lata 80-te.
Na początku nowej dekady odmieniony, długowłosy Harket obdarowuje nas piękną romantyczną piosenką "Where You Are?" to duet z norweską wokalistką Silje Nergaard, nagrany na jej album (w roku 1991).
Tymczasem dorobek Mortena w zespole aha to 4 płyty długogrające: "Huntingh High And Low" (1985), "Scoundrel Days" (1986), "Stay On These Roads" (1988), "East Of The Sun, West Of The Moon" (1990) oraz kompilacja z największymi przebojami grupy: "Headlines And Deadlines" (1991) - sprzedane w nakładzie niemal 30 milionów egzemplarzy, ogromna światowa popularność, a także... rekord Guinnessa polegający na zgromadzeniu największej frekwencji podczas koncertu rockowego (26.01.1992 r. na festiwalu "Rock In Rio", na stadionie "Maracana" w Rio de Janeiro, w Brazylii zespół oklaskuje 200.000 fanów!).
Nadchodzi okres wielkich zmian... Rok 1993 jest przełomowy, obfituje w wiele wydarzeń. Najpierw ukazuje się - jak się wkrótce okaże - pożegnalna płyta aha, a zaraz potem powitamy nowy, równie niezwykły okres w muzycznej karierze Mortena Harketa...
Po wydaniu szóstej płyty swojego macierzystego zespołu, "Memorial Beach", oraz singla "Shapes That Go Together", zwiastującego nowy album, który jednak nigdy już się nie ukazuje, Harket rozpoczyna karierę solową...
Tak więc supergrupa aha jest rozdziałem zamkniętym, a za jej rozpad wokalista obwinia media i ich stosunek do zespołu, postrzeganie go jako jednorazowego, słodkiego pop produktu, nie zaś konflikty pomiędzy nim, Magne i Paul'em:
"Nie pojawiły się żadne nowe nieporozumienia. Były tylko te same, które mieliśmy zawsze. One zresztą nadal są, ponieważ jesteśmy inni, jak to ludzie, i mamy odmienne poglądy na życie (...)
Ale nie to jest powodem, dla którego się rozstaliśmy, z mojego punktu widzenia. To od czego uciekliśmy, to media. Gdy zakończyliśmy działalność zespołu, mieliśmy dość mediów... Miałem po dziurki w nosie media i całe to ich skupienie uwagi na tym, czym było aha... Nie mieliśmy nic wspólnego z tymi kolorowymi magazynami, bzdurnymi posterami itp. Mieliśmy dość, ponieważ ujęcie aha było takie, iż należymy do lat '80. A my nigdy tego nie objęliśmy - po prostu zaakceptowaliśmy to tylko na jakiś czas. Więc w końcu pociągnęliśmy wtyczkę i pozwoliliśmy, aby to wszystko wygasło..."
Morten twierdzi, że presja życia na topie zrobiła z niego fizycznego i nerwowego wraka:
"Byłem tym wszystkim wykończony. Moje ciało wrzało. Straciłem cały zmysł smaku i oślepłem.
Czułem się jak 96-letni starzec. Moje życie było skończone. To cię może zabić. I to właśnie to zabiło Elvisa. Wymagania, żądania publiczności i mediów. Jeśli nie rozumiesz tego, że należy to kontrolować i jeśli nie wiesz kiedy wyluzować, to cię to dopadnie - tak czy inaczej. Potrzebowałem tej przerwy, aby uporządkować samego siebie."
Gdy aha staje się historią, Harket nie zaprzestaje działalności muzycznej. Do tej pory wydał 3 solowe krążki: dwa w języku norweskim i jeden międzynarodowy, po angielsku.
Jeszcze w 1993 roku wokalista bierze udział w ścieżce dźwiękowej do brytyjskiego filmu "Coneheads", gdzie wykonuje znany utwór - szlagier "Can't Take My Eyes Off Of You" (muzyka i słowa: "Boys Town Gang").
W tym samym roku (9 listopada 1993 r.) Morten wydaje swój pierwszy solowy album - zatytułowany "Poetenes Evangelium". Longplay, nagrany w jego mowie ojczystej, oparty jest na tekstach religijnych i wierszach napisanych przez powojennych autorów norweskich.
Dwa lata później (4 września 1995 r.) ukazuje się druga (a pierwsza międzynarodowa) płyta artysty - "Wild Seed", która to po dziś dzień stanowi jego jedyne anglojęzyczne dzieło. Wydawnictwo staje się najpopularniejszym krążkiem roku i najlepiej sprzedającym się albumem roku w Norwegii, osiągając nakład blisko 200,000 kopii!
Singiel promujący, "A Kind Of Christmas Card", z miejsca zdobywa 1 miejsce na liście przebojów w ojczyźnie Harketa, utrzymując się na szczycie aż przez 10 tygodni!
Ten przebój, oraz drugi singiel, "Spanish Steps", zdobywają największą popularność. Reszta materiału na płycie wypełniona jest prostymi, spokojnymi, łagodnymi, delikatnymi i nastrojowymi piosenkami, ale także utworami bardziej głębokimi, niosącymi w sobie przesłanie - jak "East Timor", do którego muzyk ma niesamowicie silny stosunek emocjonalny, czy - zainspirowany sytuacją w Bośni - "Brodsky Tune",
Nacechowany pięknem, estetyką i niezwykłym urokiem album "Wild Seed" zyskuje opinię kunsztownego dzieła - dzieła, nad którym Morten w dużej mierze pracował wraz z norweskim poetą, Harvard'em Ram. Płyta jest niezwykle ważna dla wokalisty - także ze względu na fakt, iż nareszcie on sam stworzył znaczną część muzyki, jak i współuczestniczył w powstawaniu tekstów, co było rzadkością w czasach jego członkostwa w aha. Zespół nigdy tak naprawdę nie pozwolił mu odkryć swoich talentów do tworzenia piosenek, tak więc longplay ten okazuje się tym bardziej zaskakujący. "Tworzenie muzyki to najlepsza część wszystkiego. To coś, co robisz w ciszy i spokoju" - twierdzi Harket.
Istotnie, ukończony kawał pracy to dzieło sztuki, przez wielu krytyków oceniany jako jeden z najlepszych albumów wydanych w latach '90. W większości utworów słowa i muzyka są tak dopasowane z głosem artysty, wkładającego w to tyle emocji, że można twierdzić, iż jest to poezja muzyczna.
Inne komentarze wyraźnie sugerują, iż trzeba sobie jasno powiedzieć, że główny szef aha, Paul Waaktaar, jeśli chodzi o tworzenie muzyki, to po rozwiązaniu aha, nigdy nie stworzył w swoich późniejszych projektach niczego, co mogłoby się równać z "Wild Seed"...
Niestety, poza Norwegią krążek radzi sobie mniej dobrze. Musi to być wina firmy płytowej Mortena, Warner, której praca związana z promocją albumu okazuje się być oburzająca. W Wielkiej Brytanii płyta jest mało co grana, videoklip do "A Kind Of Christmas Card" rzadko pojawia się na ekranach telewizyjnych, a także ciężko jest znaleźć ślady jakichkolwiek recenzji. W rezultacie, "Wild Seed" ledwo przebłyskuje przez światowe listy przebojów...
Na konsekwencje takich działań (a raczej ich braku) nie trzeba długo czekać - w 1996 roku muzyk, sfrustrowany współpracą z Warner, podpisuje kontrakt z BMG/Arista na wydanie nowego singla.
Przepiękny i pełen emocji "Heaven's Not For Saints", bo o nim mowa, zostaje wykonany na żywo podczas konkursu piosenki Eurowizja '96 odbywającego się w stolicy Norwegii, Oslo, kiedy to Harket, wraz z dziennikarką Ingvild Bryn, jest konferansjerem i gospodarzem wieczoru. Wspomniany utwór zostaje wydany na singlu w Norwegii i Wielkiej Brytanii.
W tym samym roku nadchodzi moment na trzeci album: "Vogts Villa" ukazuje się 25 listopada 1996 r. - tylko w Norwegii. Krążek ten, wzorem pierwszego solowego wydawnictwa wokalisty ("Poetenes Evangelium"), zostaje przez niego nagrany w języku ojczystym. Powstanie tej płyty to okres 12 inspirujących wrześniowych dni na niezamieszkałej wyspie Dvergsoya na wybrzeżu morskim na zewnątrz Tommersto. Tytuł "Vogts Villa" pochodzi od nazwy starego domu
z 1800 roku (pozbawionego elektryczności i wody), gdzie ów longplay nagrano.
Album promują dwa single: w listopadzie ukazuje się "Tilbake Til Livet" (ang.: "Returning To Life"), zaś w grudniu "Herre I Drommen" (ang.: "Lord Of The Dreams"); niestety, krążek sprzedaje się słabo (jedynie 20,000 kopii) i osiąga tylko 21 pozycję na liście przebojów.
Artysta chętnie angażuje się w muzyczne projekty na rzecz najmłodszych: w roku 1997 bierze udział w powstaniu płyty dla dzieci, "Kvirre Virre Vitt" (wydanej przez Sony Music), gdzie jego wkładem jest brawurowe wykonanie "Kraakevisa" (ang.: "Lullaby"), wspaniałej norweskiej pieśni folkowej (muzyka i słowa anonimowe, produkcja: Sigbjrrn Nedland), natomiast na innym wydawnictwie dla dzieci, zatytułowanym "Song From The Pocket", Mortena słyszymy w piosence "Never Hear That Laugh" (autorem muzyki i słów jest Jrrun Brgeberg).
Ostatnie lata dekady 90's nie przynoszą już żadnej nowej płyty długogrającej w twórczości ex-wokalisty aha, są raczej związane z różnorakimi projektami (a także wielką zmianą w życiu osobistym...).
I tak, w roku 1998 pojawia się album ze ścieżką dźwiękową do norweskiej komedii teatralnej "Sofies Verden" (ang.: "Sophie's World") na podstawie książki J. Gaarder'a - tutaj piosenkarz wykonuje kompozycję "A Jester In Our Town" (muzyka to dzieło Gisle Kverndokk, zaś słowa są autorstwa Rystein Wilk).
Tymczasem, niestety, w życiu osobistym Harketa dotyka porażka: po 9 latach jego małżeństwo z Camillą Malmquist rozpada się. Owocem tego związku jest trójka dzieci: syn - Jacob Oscar Martinus Malmquist Harket (ur. 14.05.1989), drugi syn - Jonathan Henning Adler Malmquist Harket (ur. 30.12.1990) i córka - Anne Katharina Tomine Malmquist Harket (ur. 14.04.1993).
Nie można nie wspomnieć o równie godnej podziwu - tym razem pozamuzycznej - działalności "Europejskiego Głosu Dekady 80's". Otóż człowiek ten, wielki wróg wojen, narkotyków, niesprawiedliwości, rasizmu i polowań., znany jest ze swojego głębokiego zaangażowania w akcje dobroczynne i charytatywne, w różnorakie projekty gospodarcze, ekologiczne, polityczne i społeczne - przede wszystkim z aktywnej walki o wolność i niepodległość East Timor, jak i prawa ludności tegoż narodu, nieobojętne jest mu także sprawa ochrony środowiska, zalesienia Amazonii, czy też kwestia Parku Narodowego w Maldive (tutaj mała ciekawostka: zespół aha posiada jedną z wysp na Maldives, gdzie Harket często spędza wakacje ze swoimi dziećmi). Natomiast wraz z ojcem artysta uczestniczy od lat w działalności szeregu stowarzyszeń medycznych i religijnych - pomagając tym, którzy potrzebują wsparcia, pomocy i zachęty w życiu.
Na potrzeby dokumentu o East Timor w 1999 roku Morten nagrywa nawet utwór - jest to "Holy Ground" - pierwotna wersja piosenki, która zostanie później nagrana ponownie na album aha "Analogue" (2005)...
W tym samym roku muzyk dołącza do swoich kolegów z macierzystego zespołu, aby wziąć udział w koncercie na rzecz pokojowej nagrody Nobla - "Nobel Peace Prize Ceremony", natomiast w 1999 roku zostawia swój ślad w projekcie "Culture Spans The World", płycie powstałej na rzecz natury, przyrody i walki przeciw podziałom kulturowym na całym świecie, nagrywając tutaj utwór "Jungle Of Beliefs" (słowa: Ole Sverre Olsen i Morten Harket, muzyka: Ragnar Bjerkreim).
Jest rok 2000... Nadchodzi kolejny przełom. Oto bowiem wspomniany wyżej koncert ("Nobel Peace Prize Ceremony") okazuje się brzemienny w swoich skutkach: decyzją Mortena, Magne i Paul'a następuje reaktywacja jednego z najważniejszych zespołów lat '80! Formacja aha powraca triumfalnie na sceny światowej sceny muzycznej kolejnym numerem 1 w swojej bogatej karierze ("Summer Moved On") - przy okazji kolejny raz zapisując się w "Księdze Rekordów Guinnessa": tym razem wokalista grupy, władający doskonałym, unikatowym, 5-oktawowym (!) głosem (posiadającym następujące barwy: baryton, tenor, falset), dokonuje wyczynu, polegającego na najdłuższym utrzymywaniu jednej nuty w piosence - jego niebywały wynik to aż 20,2 sek., właśnie w "Summer Moved On" z 2000 r. (poprzedni rekord - 18 sekund - należał do Bill'a Withers'a w utworze "Lovely Day" , a żeńską rekordzistką w tej kategorii jest Barbra Streisand - 23 sekundy - w nagraniu "I Never Has Seen Snow" z 1979 r.).
Udany come back aha jest tym, na czym głównie koncentruje się Harket w obecnej dekadzie, jednak artysta wciąż angażuje się też w inne projekty: w 2001 roku razem z Salmanem Ahmadem z pakistańskiej grupy Junoon bierze udział w tworzeniu piosenki na album jego zespołu, zatytułowany "Piya". W tym samym roku Norwegii ukazują się 2 świąteczne płyty z udziałem Mortena: "Mitt hjerte alltid vanker" oraz "Me slaar framfor oss krossen din" - z dziecięcymi piosenkami świątecznymi.
2002 rok stoi pod znakiem "Lifelines", nowej, świetnej i bardzo dobrze przyjętej płyty aha, zaś rok 2003 rozpoczyna się wielkim szczęściem w życiu osobistym piosenkarza: oto bowiem 3 lutego on i jego norweska przyjaciółka, Anne Mette Undlie, zostają rodzicami córeczki. Swojemu czwartemu dziecku dumny ojciec nadaje imię Henny - na cześć swojej matki.
Ten sam rok charakteryzuje się także wydaniem pierwszego w dorobku tria aha koncertowego longplay'a ("How Can I Sleep With Your Voice In My Head?") i ogromem godnej uznania aktywności charytatywnej muzyka: jedną z nich jest wspólna działalność z ojcem na rzecz ludzi upośledzonych, a druga to realizacja raportów i sprawozdań dotyczących sytuacji w East Timor.
W 2004 r. Norweg bierze również udział w koncercie z okazji 50-tej rocznicy szpitala Sunaas, oraz angażuje się w kolejny projekt - tym razem autorstwa Gulli Briem z Islandi - mający na celu jednoczenie kultur, którego owocem jest płyta "Earth Affair - Chapter One" (zawierająca 11 piosenek). Projekt powstawał przez 2 lata w Londynie, Paryżu, Reykjaviku i Oslo, a wkład wokalisty aha w tym przedsięwzięciu to utwór "Gilda's Prayer."
W wiele wydarzeń muzycznych obfituje rok 2005: podczas jubileuszu Hansa Christiana Andersena w Kopenhadze, Harket - wspólnie z nowozelandzką piosenkarką Hayley Westenra -wykonuje oficjalny hymn organizacji UNICEFF: "Children First". Natomiast piosenkę jego autorstwa umieszcza na swojej płycie "Frolic" Anneli Drecker, uznana norweska wokalistka, gwiazda Bel Canto, wielka przyjaciółka tria aha (nieraz towarzysząca im na koncertach, a także wspomagająca ich wokalnie na płytach: "Minor Earth, Major Sky", "Lifelines", "How Can I Sleep With Your Voice In My Head?").
Morten jest także główną atrakcją muzyczną imprezy z okazji obchodów 100 rocznicy powstania kompanii "Hydro" i uzupełniającej ją firmy "Yara". Wieczór ten gromadzi razem największe głowy Norwegii, takie jak królowa Sonia. Przy akompaniamencie Orkiestry Filharmonii z Oslo artysta wykonuje zupełnie nowy utwór - "Slanted Floor". To nie pierwsza współpraca wokalisty z "Hydro", którą on sam ocenia jako bardzo pozytywną.
Ale najważniejsze nadchodzi pod koniec roku: w listopadzie pojawia się nowy, wspaniały, zaskakujący i z pewnością najbardziej dojrzały krążek aha - "Analogue".
Generalnie Morten Harket jest dziś uznanym artystą - jako wokalista aha, ale również w związku ze swoją solową karierą (przede wszystkim w Norwegii), i sam pisze - zarówno muzykę, jak i teksty (także dla innych wykonawców). Aż 11 (!) razy zdobył najważniejszą norweską nagrodę muzyczną - "Spellmannprisen": 7 z aha i 4 za twórczość solową.
Z natury jest to człowiek o duszy artystycznej - z zainteresowaniami od muzyki, malarstwa i rysowania, czytania, pływania, wędkowania - poprzez szaleńczą miłość do orchidei, motyli, ryb tropikalnych, aż do fascynacji filozofią, teologią i... samochodami. Prowadzi zdrowy tryb życia, stosuje dietę grupy krwi i posiada uzdrowiciela o imieniu Jan, który wszędzie z nim jeździ. Jest osobą niezwykle lojalną, hojną, pełną szacunku wobec innych ludzi, kochająca naturę, ciszę i spokój. Odważnie i śmiało wyraża swoje poglądy. Przyznaje się do słabości polegającej na notorycznym zapominaniu tekstów swoich piosenek na scenie, oraz do tego, iż nigdy nie słucha muzyki aha w domu (lecz jako swoją ulubioną piosenkę swojego zespołu wymienia "The Swing Of Things"), nie używa komputerów, internetu.
Dorobek solowy Harketa to - póki co - 3 płyty długogrające, aczkolwiek muzyk zapowiada kolejną, jednakże, jak twierdzi - nie spieszy mu się... Jeśli mu wierzyć - nadejdzie taki moment, że album się ukaże...
Linki:
http://www.mortenharket-fr.com/
http://mortenharket.aha-fr.com/
http://groups.msn.com/MadAboutMorten
http://www.netcomuk.co.uk/~lenin/MortenHarket.html
http://www.memorialbeach.com/harket/
http://devoted.aplus.pl/a-hapl
/wiki/Morten_Harket
Skomentuj artykul na forum!:
|
![[Rozmiar: 62113 bajtów]](morten.jpg)
