Electric Light Orchestra

[Rozmiar: 36626 bajtów]

Albumy:

Electric Light Orchestra (1971)
Electric Light Orchestra II (1973)
On the Third Day (1973)
Eldorado (1974)
Face the Music (1975)
A New World Record (1976)
Out of the Blue (1977)
Discovery (1979)
Xanadu (1980)
Time (1981)
Secret Messages (1983)
Balance of Power (1986)
Afterglow (1990)
Flashback (2000)
Zoom (2001)

Wazniejsze single:

10538 Overture (1972)
Roll Over Beethoven (1973)
I'm Alive (1980)
Xanadu" Feat. Olivia Newton-John (1080)
All Over The World (1980)
Don't Walk Away (1980)
Hold On Tight (1981)
Twilight (1981)
Ticket To The Moon / Here Is The News (1982)
Rock 'N' Roll Is King (1983)
Calling America (1986)

Opracowanie: toooomlelo




Biografia:

Historia Electric Light Orchestra sięga początku lat '70-tych. Wtedy to do grupy rockowej THE MOVE, założonej przez Roy'a Wood'a, dołączył młody i ambitny gitarzysta Jeff Lynne. Choć obecność nowego członka, ożywiła działalność grupy, zespół grając długie, symfoniczne utwory spotkała się z ogólnym niezrozumieniem ich twórczości. W roku 1971 Roy Wood i Jeff Lynne - ówcześni liderzy grupy, postanawili rozwiązać THE MOVE, aby rozpocząć nowy rozdział w swojej działalności muzycznej.

Nowy zespół o nazwie ELECTRIC LIGHT ORCHESTRA stał się eksperymentalną orkiestrą rockowo-symfoniczną. Początki jednak okazały się bardzo trudne. Zespół rozbudowano do ośmiu muzyków, wykorzystano min. takie instrumenty jak skrzypce i wiolonczele. Dalej grano mieszankę elektrycznego rocka i symfonicznych etiud.

Pierwsza płyta pt."Electric Light Orchestra" z powodu trudności w odbiorze nie zyskała oczekiwanej popularności, ale utwór "10538 Overture" trafił na listy przebojów. Podczas koncertów artyści ELO doświadczyli następnych niepowodzeń ponieważ nie potrafili uzyskać studyjnego brzmienia. Dokonał się rozłam grupy. Odszedł Roy Wood. Od tej chwili najważniejszą postacią ELO stał się Jeff Lynne, który zajął się nie tylko pisaniem tekstów i muzyki, ale i aranżacją i produkcją nagrań.

Od roku 1972 wzrosły notowania grupy. Wzięli udział w programach telewizyjnych, a następna płyta "ELO 2" przynosła kolejny przebój "Roll Over Beethoven". Liczne koncerty i tournee po USA umacniły pozycję ELO. W roku 1973 do zespołu dołączył instrumentalista polskiego pochodzenia Mike Kaminski grający na skrzypcach. W tym samym roku nagrali płytę "On The Third Day", a usłyszeć na niej można już utwory krótsze, prostsze i łatwiejsze w odbiorze. Następny album "Eldorado" zarejestrowali z jeszcze większym rozmachem angażując chór i orkiestrę symfoniczną.

Przygotowywany przez blisko rok nowy album "Face The Music" prezentował w całej okazałości bogactwo muzyczne kompozycji Lynne'a i rewelacyjny wprost warsztat wszystkich muzyków. Również od strony czysto technicznej, album ten do dziś może być wzorem dla wielu zespołów uprawiających nie tylko rock symfoniczny, jak i dla ich producentów czy reżyserów dźwięku.

Rok po "Face The Music" ukazał się najbardziej popularny album w historii zespołu "A New World Record", który zgodnie ze swym tytułem, stał się pod wieloma względami nowym rekordem świata w dziedzinie fonografii, chociażby za sprawą rekordowego nakładu i liczby sprzedanych płyt. W 1977 roku ELO wydała podwójny album "Out Of The Blue" na który, wiele tygodni przed ukazaniem się w sprzedaży, wpływnęło ponad 4 miliony zamówień. "Out Of The Blue" jest jednym z nielicznych dwupłytowych wydawnictw w historii muzyki rockowej, nie zawierającym utworów słabszych, mniej ciekawych czy niestarannie przygotowanych, a także wyjątkowo spójny i utrzymany na najwyższym poziomie. Po słynnej "The Wall" Pink Floyd jest najchętniej kupowanym albumem na świecie w tej kategorii.

Również koncerty zespołu wzbogacone licznymi efektami wizualnymi jak np.lasery, należały do najlepszych. Leader grupy ulegając fascynacji muzyką disco już nie komponuje rozbudowanych, symfonicznych utworów lecz rytmiczne, łatwo "wpadające w ucho" piosenki, z których składa się płyta "Discovery".

Muzyka ELO znalazła swoje miejsce również w filmie. Najpierw powstał składankowy album z muzyką filmową "Joyride" ('76) na którym zostały wykorzystane piosenki znane już z wcześniejszego repertuaru zespołu, a następnie soundtrack "Xanadu" ('80), z tą różnicą, że był to materiał premierowy, skomponowany na specjalne potrzeby obrazu.
Rok 1981 przyniósł płytę "Time", dziś najbardziej znaną i niewątpliwie najciekawszą od czasu legendarnej "A New World Record", z wieloma przebojami znanymi nie tylko wsród fanów ELO takimi jak: "Hold On Tight" czy "Ticket To The Moon".

Wydana po dwuletniej przerwie płyta "Secter Messages" (1983) z powodu problemów prawnych i marketingowych zespołu pozbawiona była wcześniejszej odkrywczej świeżości, siły i atrakcyjności. Za sprawą konfliktów z wydawcami i dystrybutorami oraz ciągłymi dezercjami kolejnych werbowanych i przyuczanych "rekrutów", Jeff Lynne wycofał się definitywnie w roku 1984. Postanawił zająć się pracą producenta nagraniowego innych znanych wykonawców i w dziedzinie tej odniósł duży sukces. Wziął również czynny udział w nagraniach supergrupy TRAVELING WILBURYS.

Powstał jeszcze album "Balance Of Power", który sygnowany był tylko trzema nazwiskami: Lynne, Bevan i Tandy, a przynoszący przebój "Calling America". Niestety, płyta jako całość nie zebrała pozytywnych recenzji, a zespół przestał istnieć.

Grupa reaktywowała się bez udziału J.Lynne'a pod nazwą ELO Part Two i wydała dwa albumy, które nie spotkały się z wielkim zainteresowaniem.
Po 15-tu latach przerwy, w 2001 roku Electric Light Orchestra powróciła z albumem "Zoom", lecz tylko technicznie może być uznany za produkcję zespołu, gdyż w istocie był solowym przedsięwzięciem Jeffa Lynne, a z dawnych członków grupy pomagał mu tylko Richard Tandy.
Nadal jednak brzmienie ELO jest rozpoznawalne.

Najwspanialszy komentarz zespołowi wystawił John Lennon mówiąc w 1979 roku o tym zespole: "- Bardzo podoba mi się ten zespół. Myślę, że gdyby THE BEATLES byli jeszcze razem, graliby właśnie taką muzykę". Trudno się z tym nie zgodzić.

W skład grupy Electric Light Orchestra i Electric Light Orchestra Part II wchodzili:

Roy Wood - gitara, wiolonczela, klarnet, fagot, obój
Jeff Lynne - gitara instrumenty klawiszowe, śpiew
Michael d'Albuquerque - gitara basowa, śpiew
Bill Hunt - róg
Hugh McDowell - wiolonczela
Andy Craig - wiolonczela
Steve Woolam - skrzypce
Colin Walker - wiolonczela
Rick Price - gitara basowa, śpiew
Mike Edwards - wiolonczela
Melvyn Gale - wiolonczela
Wilfred Gibson - skrzypce
Bev Bevan - perkusja, śpiew
Mik Kaminski - skrzypce
Kelly Groucutt - gitara basowa, śpiew
Richard Tandy - instrumenty klawiszowe
Louis Clark - klawisze i aranżacje orkiestrowe
Neil Lockwood - śpiew
Eric Troyer - klawisze
Phil Bates - gitara i śpiew
Pete Haycock - bass




Linki:
tygodnik "Razem" - 1983
http://www.erdman.chojnice.pl/elo/elo.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/Main_Page Skomentuj artykul na forum!:

Rozmiar: 2861 bajtów


Rozmiar: 22535 bajtów

Uwaga Dj radiowii inni !! Wykorzystujac zawarte na tej stronie informacje podajce zrodlo, z ktorego czerpiecie :)